هدف از این مقاله بررسی کار اخیر انجام شده در افزایش خواص قیر با استفاده از نانو افزودنی ها می باشد. قیر یک محصول جانبی است که از فرآیند پالایش نفت خام به دست می‌آید، بنابراین آن را به یک محصول کاهش‌یافته تبدیل می‌کند.
از زمان های بسیار دور توسط بشر برای کاربردهای مختلف مانند درزگیرها، چسباننده ها، پوشش های ضد آب و مصالح ساختمانی روسازی استفاده شده است.
این یک ماده چسبناک سیاه رنگ با ماهیت چسبنده است.
قیر 60-70 مظروف با توجه به کیفیت بی نظر و قیمت مناسبی که دارد در بازار از فروش بالایی برخوردار است.
قیر به دلیل توانایی آن در حالت مایع در هنگام گرم شدن و تبدیل شدن به جامد در هنگام سرد شدن به عنوان یک ماده اتصال دهنده استفاده می شود و بنابراین به دلیل خواص منحصر به فردش تا حد زیادی در ساخت و ساز جاده ها استفاده می شود. نقطه نرمی پایین قیر منجر به ذوب قیر در تابستان می شود و باعث شیار شدن جاده ها می شود، در حالی که در زمستان منجر به ترک خوردن می شود زیرا قیر در طبیعت در دمای پایین ترد است. افزایش تقاضای جهانی قیر باعث ایجاد شکاف بین تقاضا و عرضه شده است که با گذشت زمان در حال افزایش است. بیشتر زندگی مدرن حجم ترافیک بسیار بالا و بار سنگین ایجاد کرده است که بهبود عملکرد قیر را ضروری می کند.
یافته ها
مطالعات تحقیقاتی گزارش کرده اند که خواص حرارتی قیر با استفاده از پلیمرهای ترموپلاستیک مانند استایرن-بوتادین-استایرن، پلی اتیلن و اتیلن-وینیل استات، لاستیک و ضایعات زیستی و غیره افزایش می یابد.
اصالت/ارزش
این مقاله به بررسی انواع مختلفی از موادی که برای بهبود خواص قیر استفاده شده‌اند می‌پردازد و امکان سنتز مواد کامپوزیت قیر با نانوافزودنی‌ها با خواص ساختاری، مکانیکی و حرارتی بهبود یافته را بررسی می‌کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.