نمک تصفیه شده فله برای زندگی ضروری است. ما نمی توانیم بدون آن زندگی کنیم.
کلمه سلتی برای نمک به معنای مقدس یا مقدس بود. در زمان رومیان، سربازان به نمک دستمزد می‌گرفتند و همین امر باعث پیدایش کلمه «حقوق» شد.
اما امروزه سردرگمی زیادی در مورد نمک وجود دارد.
دستورالعمل های انجمن قلب آمریکا (AHA) مصرف کمتر از 1500 میلی گرم نمک در روز را توصیه می کند. با این حال، در ماه مه 2013، موسسه پزشکی (IOM) مخالفت کرد.
IOM گفت که محدود کردن مصرف سدیم به کمتر از 2300 میلی گرم در روز هیچ مزیتی برای سلامتی ندارد و مصرف کم سدیم می تواند به طور بالقوه برای افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلب متوسط تا شدید و افراد بالای 55 سال که فشار خون بالا دارند مضر باشد.
در آگوست 2014، مجله پزشکی نیوانگلند جزئیاتی را از دو گروه مطالعاتی مختلف منتشر کرد که اساساً به این نتیجه رسیدند که دستورالعمل AHA منجر به خطر 2 برابری برای عوارض جانبی عمده می شود.
ارقام متفاوت است، اما IOM می گوید که افراد به طور متوسط 3400 میلی گرم یا بیشتر سدیم در روز مصرف می کنند – این یعنی 1 ½ قاشق چای خوری نمک. بیشتر آن در غذاهای فرآوری شده می آید.
حتی نان و غلات حاوی نمک هستند. به عنوان مثال نخود فرنگی کنسرو شده 3 برابر بیشتر از نخود فرنگی منجمد سدیم دارد.
چرا این همه نمک در غذاهای فرآوری شده؟
زیرا نمک، شکر و چربی «سه گانه سعادت» هستند که ما را وادار می‌کنند برای بیشتر برگردیم.
نمک همراه با چربی و شکر برای دستیابی به طعم هایی که مصرف کننده را جذب می کند و رها نمی کند کار می کند – جذابیتی که صنعت برای دهه ها به رسمیت شناخته است.
وجود نمک/قند/چربی مغز را تحریک می کند تا دوپامین ترشح کند و ما را به ادامه خوردن تحریک می کند. ترکیب نمک/شکر/چربی مراکز لذت مغز ما را روشن می کند و کلیدی را که به ما می گوید سیر شده ایم را خاموش می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.